«Pucin i Łukašenka — pasrednaści, ale hetym jany i niebiaśpiečnyja»
U filmie «Tok», pryśviečanym pieršamu kiraŭniku niezaležnaj Biełarusi Stanisłavu Šuškieviču, zhadvajecca, jak jon aceńvaŭ fihury Pucina i Łukašenki.
U časy, kali da ŭłady tolki pryjšoŭ Pucin, u mnohich uźnikała pytańnie: chto heta taki? Staršynia Maskoŭskaj Chielsinskaj hrupy Ludmiła Alaksiejeva, kali pahladzieła na Pucina, skazała: «Mnie padajecca, što my ŭstupili ŭ epochu nieabmiežanavaj pasrednaści».
Šuškievič prytrymlivaŭsia padobnaha mierkavańnia.
«Sapraŭdy, chto takija Łukašenka i Pucin? Pucin — heta šeraja myš. Jelcyn, jaki b jon ni byŭ, byŭ postaćciu, asobaj. Jon razumieŭ čas.
A Pucin — šeraja, niecikavaja pasrednaść. Ale hetyja pasrednaści niebiaśpiečnyja tym, što kala siabie robiać pustečy, nie mohuć zrabić ničoha praduktyŭnaha, cikavaha, na što možna było b źviarnuć uvahu potym.
Voś hetym hetyja ludzi niebiaśpiečnyja. Jany, jak praviła, pomślivyja, nie słuchajuć arhumienty, pra prahres navat i havorki niama», — kazaŭ jon u razmovie z žurnalistkaj Luboŭju Łuniovaj.
Pra samoha Šuškieviča Łuniova adhukajecca ciopła:
«Dla jaho svoj honar byŭ značna važniejšym u žyćci, čym pryładzicca, prystasavacca. Jamu i pomścili za toje, što jon nie chacieŭ nahinacca, jon lepš dźviaryma chłopnie, ale nie budzie prahinacca pad hetych, jak jon kazaŭ, myšej».
Šuškieviča časam abvinavačvajuć u tym, što jon dazvoliŭ Łukašenku pryjści da ŭłady. Hałoŭnaja redaktarka «Chartyi-97» Natalla Radzina miarkuje, što heta nie zusim słušna:
«Šuškievič byŭ vielmi intelihientny čałaviek. I kali sutykaŭsia z chamstvam, prosta adychodziŭ u bok, i nielha jaho ŭ hetym abvinavačvać. Treba razumieć, što Łukašenka byŭ staŭlenikam Rasii i mieŭ vialikuju padtrymku Rasii. Maskva była zacikaŭlenaja ŭ tym, kab Biełaruś nie była nacyjanalnaj, demakratyčnaj dziaržavaj.
I kali my jašče zhadvajem stan biełaruskaha hramadstva — tady niemahčyma było pieramahčy Łukašenku i jaho chaŭruśnikaŭ z Rasii».
Hladzieć całkam:
Aleksin i Tapuzidzis skončyli vajnu za tytuniovy rynak Biełarusi. Abodva prajhrali. A voś chto, zdajecca, pieramoh6
Kamientary
«Šuškievič byŭ vielmi intelihientny čałaviek. I kali sutykaŭsia z chamstvam, prosta adychodziŭ u bok, i nielha jaho ŭ hetym abvinavačvać.
Šuškievič sustrakaŭsia ź cichanoŭskim...
Tak, posriedstviennosti, dokazyvajut svoju isklučitielnosť, svoju važnosť i niezamienimosť.
Pri nieobrazovannych posriedstviennostiach, nikohda, nievozmožno raźvitije i dvižienije vpieriod v buduŝieje, posriedstviennosti tianuli i budut tianuť nazad v prošłoje, v zastoj, v upadok, v fašizm, v diktaturu - nazyvaja eto - vysšiej točkoj raźvitija hosudarstva.
Jeŝio bolšaja bieda proischodit, jeśli raznuzdannaja i bieznakazannaja posriedstviennosť, riešajet vojti v istoriju s pomoŝju vojny, kotoroj probujet nasaždať ciennosti i vzhlady nieobrazovannoj posriedstviennosti.
Zachotieli, biełorusy, v 1994 hodu, a za nimi rośsijanie, ostanoviť vriemia, prohriess, istoriju, raźvitije, zachotieli viernuťsia v to, čto pieriestało suŝiestvovať i vybrali nieobrazovannyje posriedstviennosti, a značit - fašizm, tierror, rieprieśsi, nacizm, diehradaciju.