Unučka Šuškieviča: Ułady nie dazvalajuć vykupić na mohiłkach miesca pobač ź dziedavym, kab pastavić łaŭku i prychodzić da jaho

Unučka Šuškieviča Stasia Hlińnik raskazvaje pra toje, što padkasiła dzieda.

«Mnie padajecca, jon by pražyŭ našmat bolš, ale tak zdaryłasia, što niekalki hod tamu pamior jaho stryječny brat, a na pachavańni pamierła jaho siastra. Za try dni jon straciŭ dźviuch blizkich asob. I paśla hetaha jaho stan pačaŭ paharšacca. Jon byŭ vielmi pryviazany dla blizkich ludziej, byŭ vielmi empatyčnaj asobaj», — dzielicca Stasia.

Apošnim časam Šuškievič časta traplaŭ u špital.

«Sychodziŭ jon dzieści paŭtara miesiaca. I ja zrazumieła, što heta ŭžo amal kaniec, kali pieršy raz za ŭsio žyćcio dzied paskardziŭsia na samaadčuvańnie. Bo navat kali jon chvareŭ, zaŭsiody kazaŭ, što ŭsio narmalna.

My razmaŭlali, heta byŭ adzin z apošnich razoŭ, i jon skazaŭ, jak nikoli ŭ žyćci nie havaryŭ: «Pamiataj, što ja dla Biełarusi zrabiŭ ŭsio, što moh». Ja zrazumieła, što heta było takoje padsumavańnie. Jon paśla hetaj razmovy znoŭ trapiŭ u špital, paśla jašče vyjšaŭ, byŭ doma i tam pravioŭ apošnija dni.

Mnie było dziŭna hladzieć zdymki ź intervju, dzie jon schudnieŭ, dla mianie dzied zaŭsiody byŭ dužym čałaviekam. I mnie padajecca, jamu samomu było ahidna, što jon słaby, heta vyklikała ŭ im unutranuju sprečku. Bo jon usio žyćcio byŭ hałoŭnym, spravy siamji vyrašaŭ, spravy krainy. I stan, kali ty nie možaš sam rabić, dla jaho byŭ nievynosny. Jon kali ŭžo nie ŭstavaŭ, prasiŭ prynieści morkvu, kab jaje čyścić.

I ŭžo stała zrazumieła, što heta kaniec, kali jon zapytaŭ, kab ksiondz pryjšoŭ», — zhadvaje ŭnučka.

Mnohich akademikaŭ, viadomych dziejačaŭ mastactva i čynoŭnikaŭ chavali na Uschodnich mohiłkach. Šuškieviču miesca tam ułady nie prapanavali. Pieršaha kiraŭnika niezaležnaj Biełarusi pachavali na Paŭnočnych mohiłkach, pobač ź jaho maci i inšymi blizkimi. Ale navat tam nie vydzielili narmalnaha miesca.

«Miesca pachavańnia — heta adzinaje miesca kala aharoždy. I ciapier jany nie dajuć vykupić miesca pobač — my dumali pastavić tam łaŭku, kab možna było prychodzić i siadzieć, — zaŭvažaje Stasia Hlińnik. — Heta źmienicca — pamiać pra dzieda nazaŭsiody, a pra Łukašenku — nie».

Hladzieć całkam:

• 2
• 0
• 1
• 0
• 2
• 15
• 8
• 0