«Prafiesijny kazačnik». Cyhankoŭ uspomniŭ prahnozy Šaŭcova i Mieljancova
Žurnalist Vital Cyhankoŭ u siabie ŭ fejsbuku źviarnuŭ uvahu nie na tuju prapahandu łukašenkaŭskaha režymu, jakaja ŭvasablajecca va ŭmoŭnych azaronkach, a na tych ludziej, «jakija pa sutnaści taksama prapahandysty, ale z pretenzijaj na analityčnaść i navat «realizm». I prasačyŭ, «jak ideałohija pieratvaraje «realistaŭ… u durniaŭ».
«U hetyja radasnyja dni ŭkrainskaha nastupu ludzi zhadvajuć cichim niełaskavym słovam umoŭnych azaronkaŭ. Mianie zaŭsiody heta ździŭlała — jany ž istoty nierazumnyja, čaho ź ich uziać. Mnie voś chočacca pieradać haračaje pryvitańnie piersanažam, jakija pa sutnaści taksama prapahandysty, ale z pretenzijaj na analityčnaść i navat «realizm».
Jość taki Juryj Šaŭcoŭ, jaki svaju biezahladnuju addanaść pravadyru sprabuje abhortvać niejkimi psieŭdaanalityčnymi sientencyjami. Jon daŭno vypaŭ z adekvatnaści, i tamu daŭno vypaŭ z majoj uvahi. Ale niadaŭna ja pacikaviŭsia, što ž jon piša apošnija miesiacy. Akazvajecca, ź pieršaha dnia vajny jon pradviaščaŭ, što Ukraina razvalvajecca, i pačynajučy ź lutaha, kožny dzień z kartami i hłybokadumnymi vysnovami tłumačyć, jak płanava i pastupova razhortvajecca rasijski nastup i jak rasijanie voś-voś atočać ukrainskija vojski.
U pryncypie, što čakać ad čałavieka, jaki hadami kožny čych minskaha režymu pradstaŭlaŭ jak vialiki hieapalityčny zruch, razvažaŭ pra toje, jak kardynalna źmienić situacyju na Blizkim Uschodzie «stratehičnaje supracoŭnictva» Minska z Tehieranam, jak Biełaruś praź Vieniesuełu zachopić usie paŭdniovaamierykanskija rynki. Taksama dakazvaŭ, što Łukašenka nie havaryŭ pra Hitlera, a hołas jaho padrabili, havaryŭ jak pra fakt pra sotni zabitych palakami mihrantaŭ i hłybokadumna razvažaŭ pra toje, jak afrykanskija mihranty zachopiać i padparadkujuć sabie litoŭski kryminalitet.
Jaho kreda ja b nazvaŭ «prafiesijny kazačnik-duračok». I takija ludzi ŭ ich vykładajuć u dziaržaŭnych akademijach.
Nu, Šaŭcova biez humaru ŭsprymać nielha.
Ale ja chaču zhadać čałavieka, jaki (jak ni stavicca da jaho pazicyi) jaŭna nie durań, i znachodzicca na zusim inšym intelektualnym uzroŭni ad prapahandystaŭ. Heta Mieljancoŭ, jaki navat dla svajho telehram-kanała ŭziaŭ nazvu «Realist».
I tut pakazalna pabačyć, jak ideałohija pieratvaraje «realistaŭ»… skažam ščyra, u durniaŭ.
Voś što pisaŭ Mieljancoŭ 25 lutaha: «Kakije ścienarii mohut byť? Mnie viditsia dva osnovnych: 1) Skoryj zachvat Kijeva, podpisanije Zielenskim (ili vriemiennym pravitielstvom) akta o kapitulacii s dalniejšim oformlenijem niejtralnoho statusa strany. 2) Zatiažnoj konflikt s krovoprolitnymi bitvami za horoda, rasčlenienije Ukrainy s formirovanijem otdielnych hosudarstv s raznoj stiepieńju zavisimosti ot Moskvy».
Što jon siońnia skaža pra hetyja svaje scenaryi? Inšaha varyjanta ŭ jaho nie znajšłosia. A moh by i pramaŭčać, skazać niešta «nieadnaznačnaje». Moh by ŭ prafiesara Jofie spytać, — toj vialiki śpiecyjalist pa nieadnaznačnaści, moža navučyć. Ale ž nie, raśpirała padzialicca svaimi analityčnymi vykładkami.
Mahčyma, jon straciŭ pačućcio realnaści z-za nabližanaści da niejkaj unutranaj uładnaj infarmacyi, i nastroi pra «Kijeŭ za try dni», jakija panavali tam, aŭtamatyčna pieradalisia i jamu. A moža, prosta chacieŭ chutčej prakukarekać dziela niejkich karjernych pryčyn.
Urešcie, nie tak važna, čamu heta adbyłosia, u čym pryčyna, ale možna kanstatavać: pa vyniku ad jaho ničoha nie zastałosia ni ad analityka, ni ad realista.
Kamientary