U vydaviectvie «Technałohija» nieŭzabavie vyjdzie dźvie niezvyčajnyja knihi pra Franciška Skarynu: dla dziaciej — z zajmalnymi zadańniami, dla darosłych — u vyhladzie daśledavańnia viadomaha biełaruskaha doktara pra chvaroby pieršadrukara.
«Mahčyma, vy dumajecie, što pra našaha hienijalnaha pieršadrukara napisana tak šmat, što ničoha novaha ŭžo skazać niemahčyma? Pamylajeciesia! My jašče možam vas ździvić!» — napisana ŭ sacsietkach vydaviectva.
Pra dakładnyja terminy vychadu knih nie skazana, ale na vokładki navinak užo možna pahladzieć.
«Skaryna dzietkam»
Aŭtarka — Taćciana Sapieha, mastačka — Maryja Karalova.
«Vitaju, siabry! Mianie zavuć Francišak. Ja naradziŭsia bolš za piaćsot hadoŭ tamu ŭ Połacku». Voś tak, pa-siabroŭsku, źviartajecca da dzietak słavuty aśvietnik. Skaryna nie tolki raspaviadaje pra toje, jak jon žyŭ i čym zajmaŭsia, ale i prapanuje zajmalnyja zadańni: razmaloŭki, kryžavanku, hałavałomki.
«Na što chvareŭ Skaryna»
Prafiesar Mikałaj Saroka, viadomy biełaruski lekar, stavić dyjahnaz pieršadrukaru Francišku Skarynu. Spadar Saroka — adzin ź viadučych navukoŭcaŭ u halinie kliničnaj miedycyny. Jon vykazvaje hipotezu pra stan zdaroŭja Franciška Skaryny. Ad prafiesijnaha pohladu reŭmatołaha nie schavalisia charakternyja prykmiety «chvaroby hienijaŭ i arystakrataŭ».
Aleksin i Tapuzidzis skončyli vajnu za tytuniovy rynak Biełarusi. Abodva prajhrali. A voś chto, zdajecca, pieramoh13
Kamientary