«Jeŭradypłamaty apahanili svajoj prysutnaściu ŭročyšča». Prapahandysty dvoje sutak dziažuryli ŭ Kurapatach
Prapahandysty zładzili palavańnie na tych, chto pojdzie ŭ Kurapaty ŭšanavać pamiać biełarusaŭ, zakatavanych savieckaj uładaj padčas stalinskich represij. Prapahandysty z «Minskaj praŭdy» złaradničajuć, što kurapackija achviary nikomu nie patrebnyja, a Ksienii Lebiedzievaj iznoŭ vyznačali rolu miascovaj varjatki, jakaja čaplajecca da ludziej, a tyja hidziacca ź joju razmaŭlać.
Zranku na sajcie «Minskaj praŭdy» źjaviŭsia artykuł «Čamu biełaruskija apazicyjaniery nie pryjšli ŭšanavać Dzień pamiaci rasstralanych paetaŭ u Kurapatach?» Takoje pytańnie moh pastavić tolki čałaviek, jaki apošnija dva hady pralažaŭ u komie i ačuniaŭ 29 kastryčnika 2022 hoda.
U artykule Julija Čyrva raspaviadaje, što «tak zvany Dzień pamiaci rasstralanych paetaŭ 29 kastryčnika 2022 h. u Kurapatach tak i nie adbyŭsia».
«Pra jaho zabyłasia i biełaruskaja apazicyja, i jeŭrapiejskija pasły. Za ŭvieś dzień uročyšča Kurapaty naviedali nie bolš za 10 čałaviek, ź jakich niekalki hrybnikoŭ i sabakavody, jakija žyvuć pobač. Jany prynieśli dva vazony z kvietkami i dva hvaździki. Paśla abiedu niechta z naviedvalnikaŭ zapaliŭ piać łampad, da viečara hareli tolki try», — raspaviadaje Čyrva, jakaja nazirała za łampadami da viečara.
«Na praciahu dnia va ŭročyščy dziažuryli ŭsiaho tolki dva supracoŭniki MUS», — paviedamlaje Čyrva tak, byccam heta narmalna, što na mohiłkach dziažurać milicyjanty i byccam heta nie maje nijakaha dačynieńnia da taho, što adbyvajecca ŭ krainie.
A ŭ abied na BT1 źjaviŭsia siužet prapahandystki Ksienii Lebiedzievaj. U jaje vynik bolš kaštoŭny — jaje tudy pryvieźli jakraz da pryjezdu ŭ Kurapaty dypłamataŭ.
«Palityčnaja akcyja na kryvi. Siońnia jeŭradypłamaty apahanili svajoj prysutnaściu i demanstratyŭnaj palityčnaj akcyjaj uročyšča Kurapaty ŭ Minsku, pakazali svaju kryvadušnaść i nierazumieńnie taho, kudy ich pryvodziać. Tak, naprykład, ambasadar Słavakii ŭ Biełarusi nie viedaje histaryčnych momantaŭ, ale sprabuje padłoŭlivać na hetym karespandenta «Biełaruś 1», — takuju padvodku zrabiła da siužetu viadučaja.
Siužet tradycyjny. Lebiedzieva kidajecca na dypłamataŭ z rytaryčnymi pytańniami i z abvinavačvańniami.
— A što dla vas hetaje mierapryjemstva? — pytajecca Ksienija Lebiedzieva ŭ ambasadara Słavakii, imia jakoj u siužecie nie nazyvajuć.
— Pamiać pra hetych zabitych, — adkazvaje časovy pavierany ŭ spravach Słavakii ŭ Biełarusi Kataryna Žakava.
— A na jakija mierapryjemstvy vy jašče pryjazdžajecie? — pačynaje Lebiedzieva, źbitaja takim jasnym adkazam, ale adumvajecca. — A… Vy viedajecie historyju, kaho tut zabili, jak tut što adbyłosia? — vyrašaje na čym-niebudź padłavić dypłamatku Lebiedzieva.
— Viadoma, viedaju — čytajem knihi, — adkazvaje Kataryna Žakava.
— Raspaviedziacie? Cikavy vaš punkt hledžańnia, — stroić ź siabie strohuju nastaŭnicu Lebiedzieva.
— A vy nie viedajecie?— ździŭlajecca dypłamatka.
— Nie, ja nie viedaju, — mahčyma, tut Lebiedzieva była ščyraj.
— Treba pačytać, — raić Žakava, adzinaja, chto advažyŭsia adkazać Lebiedzievaj, kali vieryć siužetu.
— Nu raskažycie, kaho tut zabili… To-bok vy admaŭlajeciesia… Heta značyć, vy nie viedajecie, navošta vy siudy prychodzili, vy viedajecie, što siudy prosta prynosiać kvietki, ale kaho, chto tut lažyć, vy nie viedajecie, — reziumuje Lebiedzieva, ale nie spyniajecca. — Vielmi sumna nasamreč. Mnie zdajecca, lepš na samaj spravie tady viartacca ŭ Słavakiju. Tam dastatkova pytańniaŭ, jakija treba vyrašać, a nie ŭskładać kvietki na našaj ziamli.
Potym siužet pierachodzić da Evieliny Šulc.
«Časovaja pavieranaja ŭ spravach ES u Biełarusi Evielina Šulc — taksama amatar naviedvać sudovyja pracesy, dzie na łavie padsudnych — terarysty i špijony, nie razmaŭlaje ź biełaruskaj presaj i žudasna niervujecca, kali jaje vymušajuć heta rabić», — pierachodzić da inšaha dypłamata viadučaja.
Tam Lebiedzieva biantežyć jašče bolš.
— Jeŭrasajuz naŭprost padtrymlivaje vajnu na Ukrainie. Voś praŭda. Heta mienavita Jeŭrasajuz šturchaje Ukrainu ŭ kryvavaje miesiva. Čamu vy heta robicie? — pytajecca prapahandystka.
Šulc ihnoryć.
— Ci, moža, u vas jość inšy punkt hledžańnia? Tady prosta raskažycie mnie pra jaho, — praciahvaje Lebiedzieva.
Šulc maŭčyć.
— Vy razumiejecie, što vašy ruki ŭ kryvi? — nie spyniajecca Lebiedzieva.
— A jak vy śpicie? — jana pierachodzić da kłasiki ajčynnaj žurnalistyki. — Moža być, vy prymajecie siedatyŭnyja srodki, kab lepš spać? Tamu što, mnie zdajecca, toje, što tvoryć ES naparu z zachodnim partnioram — heta strašna. I sny mohuć być tolki strašnyja paśla hetaha. Ci ja nie maju racyi? Ja b, napeŭna, chacieła ŭ vas spytać, jakija siedatyŭnyja srodki lepš prymać, ale my pakiniem heta dla inšaj razmovy, — praciahvała nieści Lebiedzieva, apynuŭšysia ŭ prynižalnym stanoviščy.
«Bolšaść ź jeŭradypłamataŭ u Biełarusi nie razumiejuć, kudy jany iduć i što heta za miesca, dzie jany pakidajuć kvietki, choć zadača hetaha mierapryjemstva dla ich dobra zrazumiełaja — fotaspravazdača», — reziumavała siužet viadoŭca.
Stała viadoma imia čałavieka, jakoha siłaviki nazvali pieršym zatrymanym pa spravie «Hajuna»13
Kamientary