«Biełaruś — nie Rasija, i Łukašenka — nie Biełaruś». Pramova žonki Alesia Bialackaha Natalli Pinčuk na Nobieleŭskaj kanfierencyi miru — 2023
31 žniŭnia ŭ Osła adbyłasia Nobieleŭskaja kanfierencyja miru — 2023, jakaja sioleta adznačaje dasiahnieńni pravaabaroncaŭ, vyznačaje ryzyku, ź jakoj jany sutykajucca, i zaklikaje da dziejańniaŭ u padtrymku ich pracy. Na joj vystupili łaŭreaty Nobieleŭskaj premii miru (Šyryn Ebadzi, Ryhabierta Mienču Tum), maładyja aktyvisty, a taksama pradstaŭniki troch łaŭreataŭ 2022 hoda — u tym liku žonka Alesia Bialackaha Natalla Pinčuk, paviedamlaje «Viasna».
Na pačatku svajho vystupu Natalla Pinčuk adznačyła, što, na žal, Zachodni śviet ciapier redka zaŭvažaje Biełaruś:
«Tamu padkreślu: Biełaruś — nie Rasija i Łukašenka — nie Biełaruś. Ale sapraŭdnaja Biełaruś — svabodnaja, adkrytaja, jakaja robić jeŭrapiejski vybar. Heta tyja samyja zvyčajnyja ludzi, jakija zrabili nadzvyčajnyja rečy ŭ 2020 hodzie, ździvili śviet, kali miljony biełarusaŭ uziali ŭdzieł u mirnych pratestach suprać nachabna sfalsifikavanych vybaraŭ. I pa-raniejšamu biełaruskaje hramadstva nienavidzić dyktaturu, nikoli nie pahadziłasia na vykarystańnie terytoryi krainy Rasijaj dla ahresii suprać našych dobrych susiedziaŭ-ukraincaŭ, supraciŭlajecca hetamu jak moža».
Natalla Pinčuk raspaviała na kanfierencyi pra svajho palitźniavolenaha muža Alesia Bialackaha. Jana adznačyła, što ŭ 2021 hodzie jon viedaŭ, što jaho rana ci pozna aryštujuć iznoŭ, adnak adčuvaŭ siabie maralna abaviazanym rabić usio dziela vyzvaleńnia ŭžo źniavolenych kaleh-pravaabaroncaŭ i pakazvać prykład inšym.
«Paśla aryštu ŭbačyć jaho mnie dazvolili tolki praz hod. Spatkańnie było praz škło. Aleś byŭ vielmi pazityŭny i aptymistyčny, ale razumieŭ, što jamu pahražaje. Nie viedaju, kali my ŭbačymsia znoŭ. Ale jaho maralna nie złamajuć, bo jon maje pačućcio misii.
Jano dapamahło Alesiu vytrymać 10 hadoŭ tamu papiaredniaje łukašenkaŭskaje źniavoleńnie i padtrymlivaje jahony duch ciapier, kali jon u turmie pierasiahnuŭ 60-hadovy ŭzrost. Bo Aleś Bialacki z samaha junactva, z časoŭ kamunistyčnaj dyktatury, pryśviaciŭ žyćcio baraćbie za fundamientalnyja pravy čałavieka — prava być svabodnym, prava vybirać uładu, prava być saboj».
Natalla Pinčuk zajaviła, što, kab dahadzić Pucinu, Łukašenka praciahvaje adbirać u biełarusaŭ usie pravy, u tym liku prava na identyčnaść:
«Zakryty tysiačy hramadskich arhanizacyj, u tym liku ŭsie, jakija zajmalisia adradžeńniem nacyjanalnaj kultury i movy. Źniavolenyja piedahohi, piśmieńniki, žurnalisty, muzykanty i mastaki. Tak rasčyščajecca prastora dla vykarystańnia Biełarusi jak płacdarma dla rasijskaha revanšyzmu.
Biełaruskija pravaabaroncy i inšyja advažnyja ludzi ŭ łukašenkaŭskich viaźnicach uziatyja ŭ pałon za žadańnie bačyć svaju krainu svabodnaj ad dyktatury i rasijskaha paniavoleńnia».
Stała viadoma imia čałavieka, jakoha siłaviki nazvali pieršym zatrymanym pa spravie «Hajuna»2
Kamientary