Краўцоў лічыць, што Лукашэнка гатовы адпускаць і знакавых палітвязняў

«У жыцці так бывае, што мы нейкія намаганні робім, нешта не атрымліваецца. Украіне, вядома, можна не дамаўляцца з Расіяй, пачакаць, пакуль Расія захопіць Запарожжа, напрыклад, таксама варыянт. Нам таксама можна, напрыклад, не абмяркоўваць з прадстаўнікамі рэжыму вызваленне людзей, пачакаць гадоў дзесяць, пакуль там хто-небудзь з іх памрэ. Але затое мы, вядома, будзем мець рацыю і будзем адчуваць, што ўсё не дарма»,

— адзначыў Іван Краўцоў падчас дыскусіі аб мэтазгоднасці перамоў з рэжымам Лукашэнкі ў новым выпуску ютуб-канала «Мне таксама не падабаецца».

Санкцыі, якія былі ўведзены, па словах Краўцова, «дакладна не ўяўляюць экзістэнцыйнай пагрозы для краіны, для рэжыму ў тым выглядзе, у якім ён ёсць». У той жа час ён не пагаджаецца з меркаваннем, што далейшае ўзмацненне санкцый можа прывесці да чаканага эфекту. Прычына ў моцнай сувязі эканомікі Беларусі з эканомікай Расіяй. І ён не ўпэўнены ў тым, што тэхнічна ёсць санкцыйныя інструменты, якія маглі б давесці расійскую эканоміку да стану, які правядзе да развалу дзяржаўнага ладу.

Краўцоў звяртае ўвагу на тое, што беларускія ўлады нядаўна паказалі Віктара Бабарыку і Марыю Калеснікаву. Гэта, па яго меркаванні, сведчыць аб тым, што беларускія ўлады гатовы выпусціць знакавых фігур. Пытанне толькі ў тым, што рэжым хоча атрымаць узамен.

Краўцоў лічыць, што для рэжыму Лукашэнкі цяпер галоўным ёсць эканамічныя пытанні і тыя рэчы, якія дапамагаюць павялічваць незалежнасць ад Расіі.

«Для іх (беларускіх улад. — НН) гэта таксама зараз вялікая праблема. Для іх гэта лавіраванне паміж Захадам і Усходам традыцыйнае цяпер немагчыма. І ў тым ліку з-за вайны ва Украіне. Яны ў гэтым сэнсе таксама закладнікі гэтай сітуацыі. Вядома, ёсць унутраная такая патрэба, я б сказаў, інтуітыўная, з гэтага вузкага месца выходзіць. Таму што вось гэта рэальная рызыка», — даводзіць прадстаўнік штабу Бабарыкі.

У адказ на пытанне, ці трэба ісці на саступкі рэжыму Лукашэнкі ці выбраць стратэгію закручвання гаек, Краўцоў прапанаваў «быць крыху рэалістам і ацэньваць таксама свае магчымасці»:

«Выдатна, вядома, займацца шапказакідальніцвам і казаць «давайце мы зараз з Варшавы, з Вільні, з Лондана памяняем рэжым Лукашэнкі». Але факт у тым, што за апошнія чатыры гады метадычнымі рэпрэсіямі і арыштамі яны дабіліся эфектыўнага кантролю ў краіне.

Тое, што мы будзем запальныя прамовы прамаўляць, рабіць пасты ў твітары, што мы не прызнаем яго дэмакратычна абраным лідарам, гэта па вялікім рахунку не ўплывае на сітуацыю ўнутры краіны. Што ўплывае, гэта якраз вось гэтыя арышты і рэпрэсіі, і яны заганяюць людзей яшчэ больш пад плінтус. Абмежаванне мабільнасці, людзі на мяжы стаяць па 30 гадзін, вось гэта ўплывае на грамадства, гэта робіць страты грамадству.

Я лічу, што трэба вырашаць праблемы па меры іх паступлення. Таму для пачатку трэба трошкі прыйсці ў сябе і, як адзін класік у нас, Зянон Станіслававіч Пазняк, казаў яшчэ два з паловай года таму, трэба даць народу дыхнуць, бо без гэтага дыхання не будзе ніякай мабілізацыі.

У 2020 жа годзе мабілізацыя не адбылася з-за таго, што людзі на сухарах сядзелі ці на вадзе, яна адбылася з-за таго, што прыватны сектар у два разы амаль павялічыўся ў краіне, з-за таго, што кантакты з Захадам раслі, з-за гэтага 2020 год адбыўся. А калі б яны на сухарах, на вадзе сядзелі, то нічога не было б».

• 3
• 5
• 2
• 6
• 0
• 0
• 4
• 0